مهمانی‏ خداحافظی‏

«مهمانی خداحافظی» در نظر بسیاری از منتقدان آثار میلان کوندرا تیره‌ترین رمان اوست...
داستان در فضایی «کافکایی»، در محیط بسته و خفقان‌آور یک استراحتگاه اتفاق می‌افتد و همچون «محاکمه» کافکا، با اتهامی نامعلوم آغاز می‌شود و پس از یک سلسله ماجرای عجیب و غریب، طی پنج‌روز که پنج فصل داستان را تشکیل می‌دهد، به یک احساس عمومی گناه می‌انجامد...
کوندرا که آشکارا از تفسیرهای صرفن سیاسی می‌گریزد، قهرمانانش را در این اثر در جهانی دو گانه قرار می‌دهد که دست‌خوش دوپارگی‌های ارزشی است: عقل و شک‌گرایی، آزادی و ضرورت، احساسات ساده‌دلانه و رندی، سبکی و سنگینی، عشق و تنفر، عدالت و انتقام‌جویی، انسان‌دوستی و جنایت...
قهرمانان اصلی «مهمانی» سه مردند که هریک نماد نوعی جهان‌بینی به شمار می‌آیند. «یاکوب» یکی از قربانیان واژگونی ارزش‌هاست. بنابراین برای خود نردبانی جدید از ارزش‌ها ساخته است که به نفی کل بشریت تاکید دارد.
«دکتر اسکرتا» سیاست را بازی احمقانه‌ای می‌پندارد و می‌گوید: «سیاست کف کثیفی بر سطح است. زندگی واقعی در اعماق جریان دارد.»
«بارتلف» سومین شخصیت، مظهر حفظ ارزش‌های قدیم است. کوندرا او را یک شخصیت پولدار و دست و دلباز و امریکایی معرفی می‌کند. برچسب امریکایی، بارتلف را مستقیمن در تعارض با دنیای خفقان‌آور کمونیستی قرار می‌دهد.
با چنین شخصیت‌های متضاد، هنر کوندرا در این است که در پایان همه‌ی قهرمانان به حق خود برای «فهمیده شدن» می‌رسند.