بیزر در فرزندان دیوتیما سنت عقل باورانه زیباشناسی حاکم بر آلمان اواخر قرن هفدهم و سراسر قرن هجدهم را به طرزی مهیج از نو ارزیابی می کند. با این که او کارش را با بررسی تاریخی شخصیت ها و مضامین کلیدی این سنت پیش می برد، ولی حتی لحظه ای هم از دفاع فلسفی شورمندانه خود از برخی ایده های اساسی آن باز نمی ماند این که زیبایی نقشی کانونی در زندگی ایفا می کند؛ این که لذت زیباشناختی همانا ادراک کمال است؛ این که قواعد زیباشناختی اجتناب ناپذیر و ارزشمندند. او از همین معبر می کوشد تا بی اساس بودن نقدهای کانت و نیچه بر این سنت را اثبات کند و طرفداران این دو فیلسوف قدر را به دفاع از آنها برانگیزد. مخلص کلام این که بیزر به زیبایی و شیوایی تمام می کوشد قرن بیست و یکمی ها را به لزوم و اهمیت ارزیابی مجدد سنت عقل باورانه متقاعد سازد و اهمیت تاریخی آن را برای آغازه های زیباشناسی جدید، نقد هنر و تاریخ هنر گوشزد کند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .