نامههای زنان ایرانی، مجموع 62 نامه مندرج از زنان در روزنامه ایران نو (1290-1288ش/1911-1909 م) را شامل میشود؛ نامههایی از عصر مشروطه که از مندرجات 476 شماره از شمارگان روزنامه ایران نو استخراج شده است. عصری بر خلاف مردان،زنا ن در آن از برخی حقوق اجتماعی مانند حق رای، محروم و برای به دست آوردن برخی حقوق اجتماعی دیگر مانند حق تحصیل و ایجاد دبستانهای دخترانه با هنجارخا و خرافات اجتماعی در حال ستیز بودند. بر این اساس بیشتر نامههای زنان در این دوره پیرامون نقش مدارس در اهمیت تربیت دختران و در راستای ارتقا سطح فرهنگ اجتماعی جامعه آن عصر بوده است. در این عصر، زنان با مخالفتهای زیاد اجتماعی برای ایجاد مدارس دخترانه مواجه میشدند. آنها با مقایسه وضیت اجتماعی خود با زنان ژاپنی، فرانسوی، انگلیسی و آمریکایی به این امر پی برده بودند که وضعیتشان با جهان مدرن به هیچ وجه سازگاری ندارد. در این راستا با استفاده از آیات و روایات دینی و تعیین جایگاه اجتماعی برای جنس زن، مردان را مخاطب قرار داده و با نقد فرهنگ مرد محور، با ایجاد دگرگونی زبانی، زبان و فرهنگ مردمدار عصر قاجار را دچار تغییر کردند؛ پس از آن با تاکید بر مساله آموش و حق تحصیل برای دختران به گسترش و ارتقا سطح آگاهی زنان از حقوق اجتماعی خویش پرداختند. آنان با گذشت کمتر ازیک دهه نلاش موفق به پوشاندن جامه تحقق بر اصلیترین مطالبه اجتماعی خود یعنی حق تحصیل برای زنان شند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .