اتاقی که مهمانها را میبرم تا نشانشان بدهم هولهولکی هم مرتب نشده تا در آن جاگیر شوند. این اتاق جوری نیست که بشود مثل دفتر کار یا لباس بافتنی کاریاش کرد که جا باز کند چون فقط برای یک منظور در نظر گرفته شده. به جای اینکه با کاناپه تاشو مبلهاش کنم، تختخوابی داخلش گذاشتهام و چسبیده به دیوار، درست مثل هتل، قفسهای دو طبقه مخصوص جای اثاثیه مسافر قرار دادهام. تنها خوبی این اتاق آن است که دستشویی اختصاصی دارد. میگویم: «اگه دلتون وان همراه با دوش میخواد، میتونم ببرمتون به اتاق مهمان دوم که طبقه بالاست. اون اتاق هم جای مخصوص چمدان داره.» این حرف را که از دهان گشاد خودم میشنوم حس رضایتمندی میانسالی در من گل میکند و به رعشهام میاندازد. بله، موهایم جوگندمی و تُنُک است. بله، یکوقتهایی از خودم خجالت میکشم. اما دو اتاق مهمان دارم.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .