روایت شناسی و نقد روایت

«روایت شناسی و نقد روایت در داستان های انتخابی معاصر» با شناخت ویژگی های نقش روایت در دوره روایت شناسی پساکلاسیک، روایت را از درونی روایت و بنیان های سازنده آن در داستان های انتخابی معاصر فارسی واکاوی می کند؛ اینکه یک روایت از چه عناصر و اجزایی تشکیل شده تا بتواند با تحلیل جزء به جزء آن عناصر، روایت را در رسانه ها و ژانرهای مختلف با هدف چگونگی درک شناخت ذهنی انسان از مسائل پیرامون خود بررسی کند. از این رو، با نظریه عناصر بنیادین روایت (2009) اثر دیوید هرمن به شناسایی این عناصر در داستان های انتخابی مانند سلوک، همنوایی شبانه ارکستر چوب ها، رود راوی، چراغ ها را من خاموش می کنم، جایی دیگر، آداب بی قراری، آبی ماورای بحار، باغ ملی، دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد، دو پله گودتر و ... می پردازد.
این پژوهش میان رشته ای محل تلاقی ادبیات داستانی با زبان شناسی شناختی، زبانشناسی اجتماعی، جامعه شناسی، روان شناسی شناختی، روانشناسی اجتماعی، رویکردهای فلسفی، روایت شناسی، علوم شناختی و ... است تا ذیل شاخه جدید روایت شناسی شناختی عناصر روایی داستان را معرفی و تحلیل کند و تمایز روایت پذیری و روایت ناپذیری را نشان دهد.