صلاحی به شیوهای خاص و کاملا تازه به معرفی باباطاهر و بازنگری در دوبیتیهای به جا مانده از او پرداخته است. میتوان گفت که مطلب صلاحی آمیزهای است از طنز و تحقیق.
شعر رسمی در مجلس ادبیات فارسی، نمایندههای زیادی دارد، اما شعر محلی فقط یک نماینده دارد و آن هم باباطاهر عریان است... هم کهنهپردازی چون وحید دستگردی به باباطاهر توجه دارد و هم نورپردازی چون احمد شاملو.
پایه و اساس ترانهها روی عشق و دلباختگی نهاده شده و احساسات و تخیلات ساده روستاییان ایرانی به طور خیلی صریح و بیباکانه در آنها اظهار شده و این اندیشههای دل است که به صورت ترانه سروده شده و احساسات جان و روان است که به شکل این نغمات آشکار گشته است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .