سرگذشت زندان روش مجازات در جامعه غرب

تاریخ حبس مشحون از تغییرات فوق‌العاده و اساسی است. در قرن هیجدهم زندان تنها یکی از اجزای کوچک و نه ضروری دستگاه مجازات بود. از آن پس دستخوش دگرگونی‌های اداری و ظاهری بسیار شد. در دهۀ چهارم قرن نوزدهم (1830 به بعد) زندان‌ها بر اساس اصول و انتظام وقت اداره می‌شد، در اواخر قرن نوزده زندان‌های اختصاصی تأسیس شد، روند تکاملی در قرن بیستم نیز ادامه یافت و در یکصد سال گذشته دگرگونی وسیعی در شکل و نحوۀ اداره زندان‌ها پدید آمده است.
حال پرسش این است: چرا مورّخان چنین موضوعی را برای مطالعات خود انتخاب کرده‌اند؟
بخشی از پاسخ این پرسش در اشتیاق عمومی به تاریخ اجتماعی و تمایل مردم به شناخت تشکیلات جامعه، نه‌تنها در پیوند با برگزیدگان (رهبران سیاسی، اقتصادی و اخلاقی جامعه)، بلکه در رابطه با مردم عادی نظیر کارگران، زنان، جوانان، کودکان، و حتّا کسانی که دست سرنوشت آن‌ها را به بازداشتگاه، زندان، ندامتگاه و مراکز بازپروری کشانده، نهفته است.
مسأله دیگری که موّرخان را به تاریخ زندان علاقمند می‌کند، ارتباط نزدیکی که میان تاریخ اجتماعی و تاریخ سیاسی وجود دارد. شاید تاکنون بهتر از میشل فوکو، فیلسوف اخلاق آموز فرانسوی، ارزش‌های چنین گرایشی را به نمایش نگذاشته است. دور از دانش و طبیعت ذاتی مورّخ، فوکو از تاریخ به‌عنوان متنی که بحث قدرت و اقتدار تمدن غرب را مطرح می‌کند، نام می‌برد.
کتاب حاضر پژوهشی است که از جانب یکی از مهمّ‌ترین مراکز آکادمیک غرب تدوین گردیده و شامل فصول و مقالات متعدد است، و به تغییرات قضایی و کیفری در رابطه با زندان در جامعه غرب می‌پردازد. 13 نفر از استادان رشته حقوق قضایی در دانشگاه آکسفورد مقالاتی ارایه داده‌اند کع در قالب این کتاب می‌آید.