هر آن چه فکر می کنی باور نکن

برای اینکه خلقت روی دهد ابتدا باید یک فضای خالی وجود داشته باشد. همین موضوع در مورد ذهن ما نیز صادق است. اگر می خواهید چیز جدیدی (مثل افكار جدید) خلق شود، ابتدا باید یک فضای خالی در ذهن خود ایجاد کنید تا بتوانید ایده های جدیدی دریافت کنید که می توانند زندگی شما را دگرگون کنند. خلق این فضای خالی، از راه عدم تفکر میسر می شود.
آرامش، عشق، شادمانی و هیجانات مثبت همگی وضعیت پیش فرض ما به عنوان انسان هستند. فقط هنگام تفکر، از این وضعیت طبیعی جدا می شویم. وقتی فکر کردن را رها کنیم، دوباره به وضعیت طبیعی وجودی خود باز می گردیم و تمام احساسات مثبت را بدون هیچ زحمتی تجربه می کنیم.
فاصله با گسترش آگاهی خویش تجربه ی عشقی عمیق تر به اندازه ی اندیشیدن است. این موهبت حاصل ورود به وضعیت عدم تفکر است.
ذهن انسان بهترین فروشنده است و دقیقا می داند چه بگوید تا انسان را به حلقه شوم تفکر مخرب بازگرداند. در این لحظه شما دو گزینه در پیش رو دارید: یا به ناشناخته ها ایمان داشته باشید و در احساس شادی، آرامش و عشق باقی بمانید و یا به الگوهای قدیمی و آشنای درد و رنج روانی بازگردید. ما می توانیم انتخاب کنیم که در ناشناخته ها آزاد و شاد باشیم یا در شناخته ها محبوس باشیم رنج بکشیم.
اتفاقاتی که به عنوان شکست می شناسیم، فقط درس ها و فرصت هایی برای رشد هستند. باید به ناشناخته ها ایمان داشته باشیم زیرا تنها با پا گذاشتن در راه ناشناخته ها می توانیم زندگی متفاوتی نسبت به اکنون داشته باشیم. ناشناخته جایی است که تمام امکان ها در آن، از جمله همان چیزهایی که همیشه برای زندگی خود می خواستید وجود دارند. وقتی این شجاعت را پیدا کنید که به وادی ناشناخته ها قدم بگذارید و از آن نترسید، امکان ندارد که زندگی شما تغییر نکند.