نوشتن‏ با دوربین‏

نوشتن با دوربین کتابی است چالش گر که در دو وجه حرکت میکند؛ وجهی در تبیین و شناساندن جایگاه ابراهیم و گلستان فیلم ساز است که به زعم او تمامی زوایای کارش روشن یا بازگو نشده است و او خود را ملزم دیده تا روشن گری کند. وجه دیگر این کتاب روایت آقای گلستان است در باب یک دوران.
نوشتن با دوربین کتاب جذابی است. هر خواننده ای از نسل ما آن را با ولع خواهد خواند و دوران خود را مرور خواهد کرد. حاضر جوابی، قدرت استدلال، نگاه تیز و بینش عمیق ازخصوصیات ابراهیم گلستان است که در این گفت و گو نیز به کمال ظاهر شده است.
ابراهیم گلستان صراحت دارد و مردم ما صراحت را با خشونت و زمختی یکی میدانند. مردم ما با فرهنگ محافظه کاری، لاپوشانی، تعارف های الکی، احتیاط کاری و ریاکاری بزرگ شده اند. چه مردم عادی مان، چه نویسندگان و شاعران و فیلسوف هایمان و چه بوروکرات ها و تکنوگرات هایمان.
کتاب نوشتن با دوربین را خوانده ام. مطالب جالب توجهی در این کتاب بود. من به آقای گلستان علاقه دارم و برای ایشان احترام قایل هستم.
کتاب نوشتن با دوربین با طوفان سهمناکی آغاز میشود و هرچه مصاحبه به پیش می رود خواننده با شخصیت گلستان و حقیقت او بیشتر و بیشتر آشنا میشود کتاب با زمزمه ی چشمه ای پاک و زلال به پایان میرسد.
نوشتن با دوربین به عنوان یکی از معدود منابع و مراجع موجود درباره ابراهیم گلستان و آثار او، اثری است ماندنی و کم نظیر که به سهم خود به برطرف کردن فقر موجود در زمینه منابع پژوهشی در مورد سینمای ایران کمک میکند.
این گفت و گوی بلند با ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلم ساز بلند آوازه ایرانی، از بسیاری جهات استثنایی است. دامنه مصاحبه از جمله این موارد استثناست. مجموعه بحث ها و پرسش و پاسخ ها قطعاتی از سیمای مرد هنرمند را تکه تکه در کنار هم میگذارد تا به ابعاد شخصیت مردی شکل میدهد که چندان مایل نیست درباره خود حرف بزند اما درباره جهان، آنگونه که خود میبیند، بسیار سخن دارد.