گستره هرمنوتیک فلسفی

کتاب حاضر مجموعه ای هفت جستار مهم از گادامر است که همگی پس از «حقیقت و روش» نگاشته شده اند. در بخش نخست کتاب حاضر که بیشتر حول محور گسترۀ «هرمنوتیک فلسفی» مفاد و دلالت های آن و نیز تعیین مرزهای آن با سایر حوزه های معرفتی می چرخد. گادامر تلاش می کند که با بازگشت به «حکمت عملی» باستان و مشخصاً فلسفه عملی ارسطو و فن خطابۀ او، دامنه و گسترۀ هرمنوتیک فلسفی خود را تعیین کند. افزون بر این تلاش می کند با تاکید بر مفاهیم فلسفی یونانی ای همانند آرته، لوگوس، تئوریا، تخنه، ارگون، پراگسیس، پوئسیس، انرگیا، اتوس، متکسیس، میمسیس، فرونسیس، فیلیا و بایوس، برداشت غیر دقیق فلسفه و علم دورۀ مدرن از تلقی فیلسوفان باستان از این مفاهیم را به چالش کشد و از این طریق چشم انداز دیگری برای مواجهه با متون و زمینۀ آنها عرضه کند. در بخش دوم کتاب، گادامر به مواجهۀ هرمنوتیکی با فیلسوفان یا سنت های فکری پیش از خود می پردازد. او در این مقالات با رویکرد هرمنوتیکی و وسواس ویژۀ خود یا فیلسوفانی همچون افلاطون، ارسطو، هگل، هایدگر و دریدا به گفت و گو می نشیند و بر آن است تا در لا به لای آثار و متون این فیلسوفان و نیز با عنایت به اصطلاحات و نظام فلسفی آنها تفسیری متمایز در موضوعی خاص به به دست دهد و بصیرتی جدید در بارۀ اندیشۀ این فیلسوفان و به طور کلی در مورد سنت فلسفی غرب ارائه کند.