دراکولا

همه ی خون آشام های متأخر از زیر شنل سرخ و سیاه کنت دراکولا بیرون آمدند و هرگز صاحب سایه ای مخوف تر از او نشدند.
برام استوکر صدوبیست سال پس از انتشار «دراکولا» همچنان یکی از چهره های شاخص ادبیات گوتیک و خالق تکان دهنده ترین رمان این سبک است. کنت دراکولا اشراف زاده ی تنها و مرموزی است که همه ی اطرافیانش را از دست داده و می تواند شر و نیروهای اهریمنی را از مرزهای قصری در بلندای کوه های کارپات به سرزمین های دوردست بفرستد. ترسیم همه ی این شرهای عالم گیر از خلال یادداشت ها و نامه های وکیلی رخ می نماید که یکی از راویان این شر مسلم است: دفترچه ی خاطرات جاناتن هارکِر.
«این نامه را نوشتم که به شما بگویم چقدر از خواندن دراکولا لذت بردم. به نظرم بهترین داستان مربوط به قلمرو شیاطین است که در این چندین و چند سال خوانده ام.»
سرآرتور کانن دویل-نامه به استوکر
«دراکولا تأملی غریب و رازآلود در باب دغدغه های زمان خود است. استوکر فولکلور و افسانه را با خردگرایی علمی و روان پزشکی و انسان شناسی در هم می آمیزد.»