روزگاری پورتوریکو

روزگاری پورتوریکو کتاب جالبی است. یک روزنامه نگار که زمانی زندگی پر افت و خیزی داشته است حالا در مورد یک کشور عجیب نوشته است. پورتوریکو. در این کتاب او از زبان قهرمان کتابش که او هم یک روزنامه نگار است به توصیف این کشور پرداخته است. شخصیت اصلی و راوی داستان که بی شک خود نویسنده است در برهه ای از دوران جوانی، ظاهری عیاش و بی مبالات دارد اما در پس پرده همه چیز را می بیند و اشخاص و رفتارهایشان را چون روانشناسی دقیق تحلیل می کند، نوک تیز پیکان انتقاداتش همه چیز و همه کس را در می نوردد حتی خودش را. به قول مترجم کتاب شاید به گونه ای او خود هولدن کالفید هفده ساله رمان ناتور دشت اثر سالینجر است که حالا در سی سالگی و از چشمان انسانی بالغ به جهان پیرامون خود می نگرد و دیگر تنها به آنچه که می بیند اکتفا نمی کند، به دنبال علت ها می گردد.

راوی کتاب روزنامه نگار است. از نقش و اهمیت اقتصاد و سیاست در بسیاری از اتفاقات غافل نیست. دلالان و واسطه گران، بنگاه های رسانه ای و خرید و فروش شرافت انسانی از قلم تیز او در امان نیستند. در مورد پورتوریکو می نویسد: سرزمینی که همه ساکنانش دلار آمریکایی خرج می کنند، اتومبیل آمریکایی سوار می شوند و در کازینوها دور میز رولت می نشینند و وانمود می کنند در کازابلانکا هستند. بخشی از این شهر یادآور تمپا بود و بخش دیگرش درست مانند تیمارستان های قرون وسطی. با هرکس ملاقات می کردم طوری رفتار می کرد که گویی سخت ترین آزمون بازیگری را پشت سر گذاشته ....