مجمع روحانیون مبارز در جامعه پسا انقلابی ایران

گفتمان های سیاسی هر جامعه نقش تکوینی در تحولات سیاسی آن جامعه داشته و با هدایت سیاسی و ایدئولوژیکی خود سرنوشت جامعه را رقم می زنند. گفتمان ها در خلا شکل نمی گیرند بلکه در بستر جامعه و در ارتباط با شرایط اجتماعی-سیاسی تولید می شوند،در تعامل با یکدیگر و در پیوند با شزایط اجتماعی و سیاسی،داخلی و خارجی قابل فهم تفسیرند. پس از اتقلاب اسلامی در عرصه سیاسی ایران،گفتمان جمهوری اسلامی حاکم گشت.این گفتمان که چهار دهه از عمر آن می گذرد،محصول تلاشی برای تلفیق سنت و مدرنیته در عرصه سیاسی ایران بود.از جمله هدایتگران اصلی این گفتمان،نیروهای اسلامی و روحانیت بودند که انقلاب اسلامی سبب گشت سازماندهی نظری تازه ای پیدا کنند.در دوران اولیه انقلاب به دلیل شرایط خاص آن دوره،روحانیت حاکم از انسجام ایدئولوژیک و سازمانی برخوردار بوده اما طی سال های بعد دچار نوساناتی گردید و گزایش هایی از داخل آن سر بر آورد که این امر از اقتضائات دوران پسا انقلابی است. گفتمان مجمع روحانیون مبارز مولود شرایط پس از انقلاب و انشعاب نیروهای انقلابی در این دوره است.سیر تطور این گفتمان و مفصب بندی آن طی دو دهه محتوای کتاب حاضر را تشکیل می دهد.