کمونیسم رفت ما ماندیم وحتی خندیدیم- (مجموعه تجربه و هنر زندگی )

فلسفه فقط رشته ای دانشگاهی نیست که در دانشگاه خوانده شود. فلسفه به همه تعلق دارد و همه ما از کودکی سوالاتی طرح میکنیم که جنبه فلسفی آشکاری دارند. این سوال ها و پاسخ های آنها «راه زندگی» هرکس را معین میکنند. این مجموعه به مسائلی فلسفی از همین دست می پردازد که همه ما به نوعی در زندگی با آن مواجهیم، از سوال های کلی گرفته نظیر «معنای زندگی» و «خوشبختی» تا مسائل جزئی تر نظیر درد، بیماری، ترس، ملال، زندگی روزمره، حسد، عشق، مرگ، بخشودن و... زبان این کتاب ها فنی نیست و همگان می توانند آنها را بخوانند.
«یادم هست انقلاب ها چطور در اروپای شرقی شروع شد. اما در کشورهای کمونیستی آدم را جوری بار می آورند که خیال کنی تغییر غیر ممکن است و از تغییر بترسی و بدگمان باشی، چون هر تغییری فقط وضع را بدتر کرده، من دست به سفر زدم تا این تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک خصوصا در زندگی زنان در کشورهای مختلف ببینیم. زندگی زنان به هیچ وجه زندگی هیجان انگیزی نیست و در واقع خیلی هم معمولی و ملال آور است؛ اما می تواند به همان اندازه تحلیل تئوریک سیاسی پایان ناپذیر، وضعیت سیاسی یک مملکت را توضیح دهد. من با زنان در آشپزخامه هایشان نشستم و به داستان زندگی شان گوش دادم و آنها از زندگی شان، از بچه هاشان و ازمردان شان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی هامان تقریبت عین هم است. همه ما اجبار زیر فشار یک سیستم کمونیستی زندگی کرده بودیم که همه آدم ها را به یکسان خرد میکرد. ما زن ها چشم انداز مشترکی هم در زندگی داشتیم که با چشم انداز مردها متفاوت بود. ما «از پایین» به مسائل نگاه میکردیم و چشم اندازمان ساده و پیش پا افتاده بود، اما امر سیاسی یعنی امر پیش پا افتاده.