آواره و سایهاش نخستین بار در سال 1879 به صورت پیوست و مكمل كتاب انسانی، زیاده انسانی، و بعدها به صورت مستقل، منتشر شد. این كتاب در پایان دورهی نخست تفكر نیچه و پس از زایش تراژدی و تاملات نابهنگام نوشته شد. آواره و سایهاش دربردارندهی گزینگویههایی است با ساختاری مبتكرانه و منحصر به فرد. اثر با گفتوگوی تامل برانگیز ‹‹سایه›› با ‹‹آواره›› كه شاید كنایه از دو پارهی وجود آدمی میباشند، آغاز میشود. سایه كه تا كنون خاموش بوده اكنون از خاموشی آواره در شگفت شده و میخواهد به او مجال سخن گفتن بدهد. آنگاه در 350 پاره كتاب، نیچه از رمانتیسم، اخلاق، نثر، ادبیات، موسیقی، طبیعت، و غیره سخن میگوید، تا در پایان باز به این پرسش برسد كه ‹‹تو كجایی؟ كجایی تو؟››
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .