نظریه ای در باب اقتباس

در نظریه ای در باب اقتباس لیندا هاچن، کارشناس ادبی مشهور، فراگیر بودن اقتباس را در تمامی اشکال مختلف رسانه ای بررسی می کند. البته در سینمای معاصر، به اندازه کافی اقتباس وجود دارد-براساس هرچیزی از کتاب های هالیوود به اتمام رسیده است اما هاچن استدلال می کند که اگر تصور می کنید اقتباس صرفا در مورد رمان ها وفیلم ها قابل درک است، سخت در اشتباهید. امروزه آهنگ های کپی برداری شده ای هستند که به بالای جدول موسیقی پاپ دست پیدا می کنند، نسخه های بازی های کامپیوتری از داستان های پریان وجود دارند، و حتی برخی از قطارهای هوایی از حق انحصاری فیلم های موفق نشئت می گیرند. اقتباس همواره سبک اصلی قصه گویی بوده و این شایستگی را دارد که در تمامی انواع خود مطالعه و طیف وسیعی را شامل شود، به عنوان فرایند آفرینش و دریافت و یا فقط به عنوان خود محصول. نظریه ای در باب اقتباس مستدلانه و روشنگرانه بازاندیشی متهورانه ای است پیرامون اینکه اقتباس چگونه در انواع رسانه ها و ژانرها عمل می کند. این کتاب می تواند به این سوال قدیمی خاتمه دهد که آیا نسخه ی کتابی بهتر است یا نسخه ی سینمایی، یا اپرا، یا شهربازی.
لیندا هاچن نظریه پرداز متبحر (پسامدرن) و (تقلید تمسخر آمیز) اکنون توجه تحلیلگرانه ی خود را بر مقوله ی وسیع تری معطوف کرده، به نام (اقتباس). پس از مطالعه ی این استدلال گیرا، دیگر نخواهیم پرسید (آیا این متن اصیل است؟) ما در عوض می پرسیم کخ (چه طور از متون پیشین برگرفته شده و از آنها استفاده می کنند؟) هاچن بهترین شناخت را در اختیار ما می گذارد که چگونه رمان، نمایشنامه، فیلو، و اپرا حتی در فرم های جدید و برای مخاطبان جدید به حیات خود ادامه می دهند. هر سینما دوست، طرفدار اپرا و خواننده ی خلاق نیاز دارد که این کتاب را بخواند.