پژوهش حاضر پیامدهای اجتماعی اصلاحات ارضی در سال 1342 و همچنین افزایش درآمدهای نفتی ایران در سال 1353 را نقد و ارزیابی کرده و نشان می دهد که چگونه اجرای بدون طرح و برنامه اصلاحات ارضی و به دنبال آن فقدان برنامه ریزی بلندمدت برای نحوه هزینه کردن علمی درآمدهای هنگفت ناشی از افزایش قیمت نفت برای تقویت زیرساخت های اقتصادی کشور: راه را برای گسترش مهاجرت روستائیان به شهرهای بزرگ و از جمله تهران فراهم کرد و چگونه بخشی از این موضوع به افزایش فرایند حاشیه نشینی و عوارض آن از جمله بحران هنجار، جامعه گریزی و افزایش موارد بزهکاری اجتماعی انجامید. همچنین نشان داده شده طبقه متوسط جدیدی که در اثر اصلاحات ارضی و افزایش قیمت نفت شکل گرفته بود، به رغم قابلیت های علمی و اجرائی فراوان به دلیل انسداد سیاسی نتوانست نقش اجتماعی قابل توجهی بر عهده گیرد و به همین دلیل عملا به طیف ناراضی ها پیوست.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .