وسعت یا عمق - چرا در جهانی تخصص گرا از شاخه ای به شاخه ای پریدن بهتر است ؟

بسیار شنیده ایم که می گویند اگر می خواهید مهارتی را بیاموزید یا نوازنده ای ماهر شوید یا در هر کاری سرآمد باشید، باید از سنین کم شروع کنید، تمرکزتان را تماما وقف آن کار کنید و ساعات زیادی را به تمرین هدفمند اختصاص دهید؛ اگر سرسری کار کنید و دست نجنبانید و متمرکز و مستمر کارنکنید، هرگز به جایی نخواهید رسید و دیگران گوی سبقت را از شما می ربایند. در یک کلام، برای موفقیت باید متخصص شوید. اما دیوید اپستین، در تحقیقی طولانی و روشمند، مسیر موفقیت بسیاری از ورزشکاران، هنرمندان، مخترعان و دانشمندان را بررسی کرده و به نتیجه ای خیره کننده رسیده است: در اغلب زمینه ها، به خصوص حوزه های پیچیده و پیش بینی ناپذیر، کامیابی از آن متفنن هاست نه متخصص ها. متفنن ها به جای تمرکز بر یک حوزه ، از این شاخه به آن شاخه می پرند؛ آن ها راهشان را دیر پیدا می کنند، اما خلاق تر و چابک ترند و راه حل هایی را می بینند که از چشم همتایان متخصصشان پنهان می ماند. اپستین در این کتاب ماجراهای متعدد و دور از انتظاری از پیروزی ها و شکست ها نقل می کند و نشانمان می دهد که چطور جهانمان را وسعت ببخشیم و توانایی هایمان را پرورش دهیم.